คำคุณศัพท์
คำที่บรรยายคุณสมบัติหรือลักษณะของคำนาม.
คำกริยาวิเศษณ์
คำที่บรรยายการกระทำ สถานะ หรือเหตุการณ์.
คำกริยาช่วย
คำกริยาที่ใช้ร่วมกับคำกริยาหลักเพื่อสร้างประโยค เช่น 'do', 'have', และ 'be'.
คำเชื่อม
คำที่เชื่อมคำ วลี หรือประโยค.
คำแสดงเจาะจง
คำที่ระบุกรณีเฉพาะของคำนาม.
คำบ่งชี้
คำที่ระบุปริมาณหรือประเภทของคำนาม.
คำอุทาน
คำที่แสดงอารมณ์หรือความประหลาดใจอย่างรุนแรง.
คำแสดงไม่เจาะจง
คำที่ระบุกรณีทั่วไปหรือไม่เจาะจงของคำนาม.
คำบ่งชี้กริยาไม่ผัน
คำที่บ่งบอกถึงการเริ่มต้นของวลีไม่ผัน.
คำกริยาไม่ปกติ
คำกริยาที่ไม่ปฏิบัติตามรูปแบบการผันปกติ.
คำกริยาที่เชื่อม
คำกริยาที่เชื่อมประธานของประโยคกับคำบอกเล่า.
คำกริยาช่วยแบบแสดงความจำเป็น
คำกริยาที่แสดงความจำเป็นหรือความเป็นไปได้ เช่น 'can', 'could', 'may', 'might', 'must', 'shall', และ 'should'.
คำนาม
คำที่แทนคน สถานที่ สิ่งของ หรือความคิด.
ตัวเลข
คำที่แทนปริมาณหรือค่าตัวเลข.
คำบอกอันดับ
คำที่บอกตำแหน่งของรายการในลำดับ.
คำบุพบท
คำที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำนามกับคำอื่นในประโยค.
คำสรรพนาม
คำที่แทนคำนามเพื่อหลีกเลี่ยงการซ้ำ.
คำกริยาปกติ
คำกริยาที่ปฏิบัติตามรูปแบบการผันปกติ.
คำกริยา
คำที่บรรยายการกระทำ สถานะ หรือเหตุการณ์.